Als het onderwerp televisie de revue passeert besef je als nieuwemediawetenschapper altijd weer hoe complex de verschillen tussen televisie en computer kunnen zijn. Soms bekruipt mij het gevoel dat hele culturen aan de hand van de verschillen tussen televisie en computer te definiëren zijn. Jong / oud, man / vrouw, rijk / arm, hoogopgeleid / laagopgeleid, progressief / conservatief: een taxonoom zou elk van deze essentiële groepen zo achter het medium tv of computer kunnen scharen. Een wat pretentieuze hypothese wellicht. Wat echter steeds maar weer blijkt is dat internetgoeroes het medium televisie maar niet te pakken kunnen krijgen. Tivo, Tele2, Mine en nu weer Joost: de Nederlander wordt al jaren achtervolgd door digitale tv, maar laat zich nog niet echt pakken. Voor veel andere problemen denk ik altijd al snel een oplossing te hebben, maar dit raadsel is voor iemand die bijna nooit meer tv kijkt erg ingewikkeld. Een gastcollege van een voormalig lotgenoot aan de Universiteit Utrecht die het probleem nu vanuit de praktijk probeert op te lossen is daarom een welkome steun in de rug.
Elsa Gorter werkt bij HollandDoc: een afdeling van de VPRO. HollandDoc levert via allerlei digitale kanalen documentaires en begint steeds bekender te worden. Sinds de VPRO vorig jaar de serie ‘De Toekomst’ lanceerde, ben ik weer de VPRO-fan van 12 jaar terug. De nieuwsbrief van HollandDoc heeft mij zo nu en dan verleid een kijkje te nemen op hollanddoc.nl, waardoor ik over wat handige voorkennis beschikte. Wat Elsa duidelijk liet merken in haar betoog was dat HollandDoc wil overleven dankzij de keuze voor kwaliteit. Deze stelling kan ik beamen, want zo nu en dan zijn er op de site ook over de digitale cultuur hele mooie documentaires te zien. Maar is kwaliteit bieden tegenwoordig wel genoeg?
De keuze van een omroep voor kwaliteit is in ieder geval een logische. Tegen de enorme vloedgolf aan beeldmateriaal die is ontstaan door gedaalde productiekosten, is simpelweg niet op te boksen. Het lijkt mij echter vooral belangrijk dat je je kwaliteit presenteert daar waar kwaliteit het beste tot zijn recht komt. En dat is, paradoxaal genoeg, op door onzin overladen sites als YouTube. Ook daar was ik HollandDoc, maar ook andere kwaliteit als Het Klokhuis, al eens tegengekomen. Allerlei kenmerken van de site maken dat juist de kwaliteit goed uit de verf komt. Ratings en bezoekersaantallen zorgen ervoor dat er onderscheid wordt gemaakt tussen HollandDoc en filmpjes van slechte kwaliteit, maar ook dat je ziet welke filmpjes binnen de HollandDoc-portal goed zijn. Daarnaast ontstaat er een levendig debat, omdat de filmpjes niet door een schare vaste websitebezoekers worden bekeken. Tot slot wordt het materiaal eenvoudig geïntegreerd in het publieke debat. Video´s van YouTube kunnen namelijk gekoppeld aan andere betekenisconstruerende media als weblogs of, vooruitstrevender, locaties in Google Earth. Dit laatste overkwam Het Klokhuis en gaf mij een hernieuwd inzicht in de waarde van dergelijk kwaliteitsmateriaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten